Category Archives: NPC Screenshots

Custom Deliveries Cutscene Bug

By | | , , ,
Leave a comment

*This entry contains screenshots with NPC dialogue, which might be spoilers to the Custom Deliveries / Kurenai quest lines.*

Today I was doing Custom Deliveries with Kurenai and I think my internet crapped out and caused some buggy positioning on the NPC. When Sanana spoke, instead of appearing on the screen normally, she was invisible, and Kurenai weirdly looked above. I was like DAFUQ!?

Then, in the next sentence, when she talked to Sanana, I realized that she actually tried to look at Sanana… Sanana must have been floating in the air, beyond the camera frame.

The correct cutscene would look like below:

When Sanana speaks.

And then, when Kurenai talks to Sanana.

It was funny that even the cutscene could glitch like that lol!

NPC: Marcechamp

By | |
Leave a comment

*Spoilers alert!*

.

.

.

FFXIV 4.1 main quest spoilers below:

.

.

.

Scroll down to read if you don’t mind 4.1 spoilers.

.

.

.

.

.

.

.

There was an NPC in an echo we saw from the Sultana, Nanamo, whose name is  Marcechamp. The scene didn’t show his face close up, but I think we can be sure that he’s an Elezen.

Look at him.

Well, there is another Elezen guy whose name is also Marcechamp. He’s the chief hunter at Dravanian Forelands.

From what I observe from the interactions with this NPC, and the short glimpse we saw of the “other” Marcechamp in the echo scene, I would assume these two are different persons.

But I can’t be sure.

It’s either:
1) It is the same guy. He only changed so much during the years and after the change of occupation.

2) They are different Elezens, and SE only forgot they already have someone with this name.

3) Different persons, but SE did it on purpose for something.

4) Different persons, but there is nothing behind it, just coincidentally having the same name.

I am so curious and want an official answer lol. What to doooooooo!

Rambling about my fav NPCs

By | | , , ,
Leave a comment
[สเตตัสเกม] [FFXIV & FFXI]
 
วันนี้ขอเวิ่นเรื่องเกมหน่อย ว่าด้วยเรื่อง favourite NPC หรือตัวละครโปรด ที่เป็น NPC โผล่มาในเนื้อเรื่องหรือมิชชั่น / เควสต์ต่าง ๆ พอดูจาก FF11 แล้วก็ FF14 เท่าที่ผ่านมา เราสังเกตว่าตัวเองมีแพทเทิร์นตัวละครที่ชอบอยู่ประมาณหนึ่ง
 
คือชอบตัวละครน้องสาว ที่เป็นคนดีเลิศประเสริฐศรี น่ารักน่าทะนุถนอม น่าปกป้อง สำหรับเราตัวละครนั้นใน FF11 ก็คือน้องอัฟ (Aphmau) ซึ่งตอนนั้นเราหลงหัวปักหัวปำ คือแบบยอมตายได้เพื่อนาง จะสู้เพื่อนาง ทำทุกอย่างเพื่อนาง ทำทุกวิถีทางในการปกป้องนาง หนึ่งเพราะชอบบุคลิก สองเพราะชอบนิสัย แล้วคือนางเปิดเผย จริงใจ ใสซื่อ และไร้เดียงสา แม้จะสร้างความเดือดร้อนให้เรา หรือออกไปเผชิญอันตรายจนทำให้คนตายไปบ้าง (เควสต์นั้นสงสารมาก ร้องไห้ค่ะ) แต่เราก็เกลียดนางไม่ลง
เคยเขียนเรื่องของ Aphmau ไว้ในบล้อกเก่า(โบราณ) 2 entries 
 
Aphmau11
อีกอย่างเพราะในระหว่างเนื้อเรื่อง น้องอัฟมีการกระทำและคำพูดที่ซาบซึ้งตรึงใจ คือนางเชื่อมั่นและเชื่อใจเราสุดลุ่มทิ่มประตู มิไยพี่ชายจะยั่วยุใส่ไคล้เราแค่ไหน นางก็ยังยืนหยัดพูดปกป้องเราและร้องตะโกนว่าเราคือเพื่อนนาง (เควสต์นั้นซึ้งมาก น้ำตาทะลัก จากตอนแรกรักนางแค่ 40/100 ซีนนั้นกระชากใจมาก เอาไปเลย 120/100) ทำให้เรารู้สึกว่านี่แหละจักรพรรดินีที่ควรค่าแก่การรับใช้ อยากติดตามนาง เป็นทหารรับจ้างให้นางตลอดไป
 
พอมา FF14 เราเกิดที่ Ul’dah แน่นอนว่าย่อมเจอสุลตาน่า Nanamo พอเจอก็บังเกิดความผูกพันลึก ๆ อยู่ แต่ตอนแรกยังไม่ได้รักนางขนาดนั้น ก็แค่คิดว่าน่ารักดี ไรงี้ แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไป ได้ฟังคำพูดของนาง ว่าด้วยการปกครองอุลดาห์ให้ร่มเย็นและพลเมืองมีความสุข ก็เริ่มรักนางขึ้นมา แต่ก็ยังห่างเหินอยู่ หนึ่งเพราะนานาโมไม่ค่อยได้มาคลุกคลีกับเรา เควสต์ที่ได้เจอก็มีน้อย และมาแค่แป๊บ ๆ กว่าที่เราจะรักนางถึงขนาดอยากฆ่าใครก็ตามที่มาแผ้วพานนางก็คือช่วงที่นางร้องไห้เพราะสงสารประชาชน
ffxiv_11202016_170928_new
 
อันนี้สำหรับเรามันยังไม่สุด เราแค่อยากปกป้อง อยากช่วยเหลือ Nanamo และอยากทำให้ความฝันของนางสำเร็จ คือพลเมืองมีความสุข และอยากเป็นกำลังให้นาง เรารักนิสัยนานาโม รักจิตใจที่บริสุทธิ์และไม่เห็นแก่ตัวของนาง รักความกล้าที่นางคิดจะเปลี่ยนอุลดาห์และยืนหยัดเพื่อประชาชน แต่เรายังไม่ได้ผูกพันกับนางทางใจเหมือน Aphmau เราร้องไห้ให้นานาโมเพราะเราสงสารนาง เห็นใจนาง ใครทำร้ายนางเราก็แค้นจนอยากฆ่ามันให้ตายคามือ เราอยากต่อสู้เพื่อนาง และติดตามนางในฐานะนักรบคุณธรรม แต่เรายังไม่รู้สึกว่าเรายอมตายเพื่อนางได้ (อย่างมากแค่สู้จนเลือดท่วมเพื่อปกป้องนาง ไรงี้)
 
ส่วนตัวละครอีกแพทเทิร์นนึงคือประเภทพี่ชาย ที่กางปีกปกป้องเราตลอดเวลา เป็นที่พึ่ง ให้ที่พักพิง ให้ที่ซ่อนในยามที่เราระหกระเหินหนีใครมา ตัวละครทั้นจะมีอิมเมจเป็นพี่ชายที่แข็งแกร่งและพึ่งพาได้ ช่วยเหลือเราสุดความสามารถโดยไม่ตั้งคำถามหรือมีเงื่อนไขใด ๆ
 
สำหรับเราตัวละครนั้นใน FF11 คือ Aldo คือหลงรักมาก พี่ชายคะพี่ชายขา (แล้วก็ไปยืนลวนลามพี่ชาย 555+) ซีนที่ฮีปกป้องเราไม่ให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองมาจับหรือมาลากคอเราไปนั้นคือปลื้มมาก โอ๊ยเป็น adventurer มาหลายปี ต้องปกป้องตัวเองและปกป้องคนอื่นตลอด เกิดมาก็เพิ่งจะเคยมี NPC มากางปีกปกป้อง!! ทำให้รู้สึกซึ้งใจและนับถือมาก ยิ่งตอนหลังมีเควสต์ที่เผยอดีตโผล่ขึ้นมานี่แบบยิ่งอึ้ง แล้วก็ชอบ Aldo มากขึ้นไปอีก
ACPreward05
เสียที่ Aldo ไม่ค่อยมีบทเท่าไหร่ ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันแล้วก็ไม่ค่อยผูกพันมากขนาดนั้น
 
ส่วนพี่ชายใน FF14 ของเรา จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากท่านลอร์ด Haurchefant ผู้ที่ร้องว่า Welcome!!!! และอ้าแขนรับเราเข้าแคมป์โดยไม่รังเกียจและไม่แบ่งแยก เควสต์แรกที่เจอก็ซึ้งแล้วนะ ว่าทำไมเป็นคนดีแบบนี้(วะ) ยิ่งทำเควสต์ไปก็ยิ่งชอบและผู้พัน ได้เห็นว่าฮีเป็นคนที่มีความความเถรตรง รักความยุติธรรม กล้าหาญเด็ดเดี่ยว เสียสละ และมีเกียรติ เรียกได้ว่าเป็นตัวละครที่เป็นตัวแทนแห่ง honor & valor ได้เลย มีสันดานอัศวินโดยแท้….(และแก้ไม่หาย) เราก็แบบ เลิฟเลย รักมาก หลงหัวปักหัวปำ วิ่งผ่านแคมป์ Dragon Head ทีไรก็ต้องแวะไปคุยกับฮี (และแอบจับนู่นนิดนี่หน่อย ฮี่ๆๆ)
 
ยิ่งผ่านเควสต์ก็ยิ่งรัก และคิดดูว่าตอนที่โลกทั้งโลกเป็นศัตรูกับเรา ฮีก็รับเราเข้าไปหลบซ่อน ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเราทั้งทางกายและทางใจ ฮีเชื่อและให้ที่พักพิงกับเราโดยไม่มีเงื่อนไข และตะเกียกตะกายทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้เข้าอิชการ์ดอย่างถูกต้องและมีเกียรติ คืออวยเราแบบสุดลิ่มทิ่มประตูมาก มันทำให้ซาบซึ้งและตราตรึงในใจ
 
ffxiv_09022016_030607_new
ถ้าเทียบความรู้สึกรัก เราคิดว่าเรารัก Haurchefant ยิ่งกว่า Aphmau อีก คือมันผูกพันเพราะฮีใกล้ชิดกับเรามาก และแม้เราจะไม่ได้รู้สึกว่าจะปกป้องและยอมตายเพื่อฮี (เพราะฮีแข็งแกร่ง และเป็นฝ่ายปกป้อง) แต่เราสู้สึกว่านี่แหละคือสหายที่จะร่วมรบไปกับเรา เราอยากเคียงบ่าเคียงไหล่ไปด้วยกับฮี และช่วยเหลือกันตลอดไป……
(ข้างล่างมี spoil)
แอร่ะะะะะะะะะ เกลียดโยชิดะ TAT
 
 
 
 ตอนที่เสียท่านลอร์ดไป เราร้องไห้หนักมาก คือเฟลมาก เศร้ามาก เสียใจอย่างสุดซึ้ง และเวลากลับไปดูคัทซีนนั้นทีไรน้ำตาก็จะไหล ไม่ใช่เพราะสงสารใคร ไม่ใช่เพราะสงสารท่านลอร์ด แต่เพราะตัวเองเสียใจ (กูก็สงสารตัวกูเองนี่แหละข่าาาาาาาาา) คือแบบมันเจ็บเหมือนหัวใจโดนทะลวง…. ขนาดตอนที่ปู่ Louisoix สละชีพสมัยสิ้นชาติ 1.0 หรือตอนที่ Scion แตกสานซ่านเซ็น ไม่รู้ความเป็นความตายของเพื่อน (แต่จากสถานการณ์ทำให้คิดว่าน่าจะตายมากกว่าเป็น) หรือตอนที่นานาโมล้มลงไป หรือแม้แต่ตอนที่มูนบริดาสละชีพต่อหน้าต่อตา ยังไม่ทำร้ายเราได้ขนาดนี้ เราร้องไห้ เราโกรธ SE เรารู้สึกโดน developer หักหลังและแทงข้างหลังซ้ำ ๆ แต่ก็ไม่เสียใจหนักขนาดนี้ ตอนท่านลอร์ดนี่คือเหมือนโลกถล่มแล้ว ความหวังดับไปแล้ว คือเกลียดเนื้อเรื่องและเกลียดอิโยชิดะมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อยากไป SE HQ แล้วคว่ำโต๊ะแม่มทุกโต๊ะ แล้วเอาเอกสารพวกมันมาฉีกให้กระจุย ไรงี้…. 
คือตอนนี้อาลัยอาวรณ์มาก ประมาณว่าอยากได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของท่านลอร์ดเอามาเก็บไว้ในห้องนอน (ในห้องนอนฝั่งทอนเบอรี่ มีรูปท่านลอร์ด 6 รูป 5555555555555+ อีบ้า) ถ้าดูชัด ๆ ดูดี ๆ แล้วท่านลอร์ดก็ไม่ได้หล่อเลย หน้าตาธรรมดามาก ๆ ๆ ๆ แต่เรารักฮีสุดหัวใจ  และคิดว่าใน FFXIV คงไม่มีตัวละครไหนที่เราจะรักได้ขนาดนี้อีกแล้ว

Mary Cocoa drew Aleczan and Haurchefant

By | | , , ,
Leave a comment

I received a chibi pic of my character (nicknamed “Purple Cat” by the girls in Catketeers FC on Tonberry) from Mary Cocoa yesterday. It’s so funny and is extremely adorable. XD

Mary_Cocoa_Drew_Alec-Haurchefant

I feel it is an amazingly accurate fanart which depicts me when I meet Lord Haurchefant in the game. One of the reasons being that I’m such a HUGE fan of him and always spend an hour taking screenshots when he appears outside of a cutscene. During my second playthrough of Main Story, using my secondary character which I created on Tonberry, I took every opportunity I could and took a lot of pics with him.

Mary’s art is what I would also imagine Haurchefant to react when I’m all over him like that. XD LOL Mary is lovely and funny. Thank you so much for the pic. ♥

ffxiv_09052016_205139_new ffxiv_09052016_204836_new ffxiv_09052016_204650_new ffxiv_09052016_203309_new

ffxiv_09062016_184018_new

ffxiv_09022016_031540_new ffxiv_09022016_031443_new

ffxiv_09062016_184648_new

ffxiv_09022016_030920_new

Hab the Zombie, revisit

By | | ,
Leave a comment

Today I visited my friend, Hab, again and decided to write a poem about him.

ffxiv_12292015_152549_new ffxiv_12292015_152838_new

ffxiv_12292015_154150_new

ffxiv_12292015_154422_new

Here sits Hab, the lone zombie.
In a far corner of Sagolii desert.
He is calm and quite friendly.
So, adventurers, don’t be alert.

He despises the taste of brain.
And is just chilling at his campfire.
Stay your sword, axe, lance and cane.
And soothe your killing desire.

Sit down with him and listen.
Many stories, he’ll share with you.
How his friendship had him smitten.
You know, Zombies Are People Too.

He used to have a few close friends.
With whom he had fun together.
Those green and thorny Sabotens.
But one day, they left for adventure.

Hab was frantic with pain and worry.
To have again become a loner.
He hoped his friends were in safety.
Even if they left because his odor.

I went to search, through his request.
In the Shroud, Wineport and Zanr’ak
I found all, and thought it the best.
But now he sat alone in the dark.

His spikey friends were homesick.
And said they miss their family.
Their departure was so quick.
And Hab couldn’t hide that he’s lonely.

But while I frowned with sadness.
Hating that I brought the third one.
He said something that’s so selfless.
I was baffled from the stun.

“As long as I know they are in safety,”
He told me with a gentle smile.
“Even if they aren’t here, I am happy.”
It left me speechless for a long while.

So, adventurers, if you would please.
Come visit this guy when you can.
He has Triple Triad expertise.
If you also play, challenge this man.

In your free time, keep him company.
His camp also has ores, such as Mythril.
He deosn’t deserve to be lonely.
Please come here to sit and chill.

– Aleczan –

 

 

My Nirvana Zeta

By | | , ,
2 Comments

Finally! Today I’ve finally finished what I started so long ago, probably 1 year ago? LOL.

ffxiv_04242015_172203

I’m so excited to get this weapon. It’s been a long trek. Spent so much effort and will power. So much blood spilled and tears shed, ahahaha!

ffxiv_04242015_172212sffxiv_04242015_172208

Behold, the two goofy guys who made this possible.

And me….

ffxiv_04242015_172225sffxiv_04242015_172229ffxiv_04242015_172303

 

My preciousssssssssssss!

 

And this quest line always has hilarious dialogues and cutscenes. XD

ffxiv_04242015_172843

 

Heavensturn Screenshot Contest

By | | , ,
Leave a comment

There is a screenshot contest for Heavensturn in the official forum. So I entered this pic just for the heck of it. XD Hahahahaha. And I think Hab deserves some party for a change!

ffxiv_01062014_035436_Heavensturn2014The link to my pic in the contest entry thread: http://forum.square-enix.com/ffxiv/threads/134632-Heavensturn-Screenshot-Contest-%28NA%29-Entry-Thread?p=1754862#post1754862

 

Thank Heavensturn for You (2014)

By | | , , , ,
Leave a comment

Continuing the Year of the Horse quest in FFXIV:

ffxiv_01102014_020900_cr

So, after all the errands in 3 city-states, we’re moving onto the conclusion of the event quest. The Uma Bugyo has to face-off with the “enemy” Chocowacker who opposed the introduction of the horses and offended the creature.
ffxiv_01102014_020209_crffxiv_01102014_020217_crffxiv_01102014_020241_crffxiv_01102014_020251_crffxiv_01102014_020257_crffxiv_01102014_020317_crffxiv_01102014_020327_cr

Their honey-coated formalities fell apart pretty quickly and escalated into a heated argument. But before it broke out into a real fight, a knight on a white horse, ahem, a knight beside a chocobo, came along to interrupt it.

ffxiv_01102014_020344_cr ffxiv_01102014_020354_cr ffxiv_01102014_020404_cr

I almost died laughing when I realized who it was. And yes, I recognized him right away because he is….unique, and I’m a BIG fan of him. He became my best pal since I arrived in Camp Dragonhead for the first time, you know.

ffxiv_01102014_020408_cr ffxiv_01102014_020413_crffxiv_01102014_020421_cr

I really love his witty reply. It is so him. I love his speech, his reactions, and his emotes. He is so dramatic, as always.

ffxiv_01102014_020434_crffxiv_01102014_020557_cr ffxiv_01102014_020612_crffxiv_01102014_020622_cr

I felt for his indecision because I, too, share the same sentiment. Horse or chocobo, I cannot choose (unless it is a chocobo CHICK, then I immediately pick the chocobo chick, LOL).

ffxiv_01102014_020628_crffxiv_01102014_020638_cr ffxiv_01102014_020649_cr

Now he starts…..

ffxiv_01102014_020658_cr ffxiv_01102014_020708_cr

Are you freaking kidding me!? LOL.

ffxiv_01102014_020713_cr ffxiv_01102014_020721_crffxiv_01102014_020731_cr

He did a /welcome motion in this one, and Elezen’s /welcome is quite….intimidating. Also, my screenshot caught him at a bad moment, too much white of the eyes were showing, making him look even scarier LOL!! So I tried again on another character and got the one below. Erm, just a little bit better.

ffxiv_01102014_022633_crffxiv_01102014_020750_cr

Haha, the Chief Chocowacker cannot stand his….vague, imagination-igniting, possibly-suggestive speech. Sometimes I feel like Haurchefant is using a subtle, borderline harassment kind of talk when he talks to me. But it could just be that he’s too open and too direct with his speech. Doesn’t matter, I like him A LOT.

ffxiv_01102014_020755_cr ffxiv_01102014_020805_crffxiv_01102014_020812_crffxiv_01102014_020823_crffxiv_01102014_020829_cr

Bye, see you! <3

ffxiv_01102014_020834_cr

Happy New Turn for everyone! Enjoy the year of the horse! ^_^

————————————————————

The whole NPC dialogues went as follows:

Uma Bugyo: In honor and glory do we first lay eyes on each other. You are that which is called the chief of chocowackers by Eorzeans and outlanders alike. I am the uma bugyo.

Chief Chocowacker: Thank you for coming, esteemed visitor from the Far East. Let’s settle this thing once and for all, shall we?

Chief Chocowacker: A truly magnificent chocobo is about to arrive in these stables. After that, we can both go home because it will be pretty clear even to you that we’ve no need of horses in Eorzea!

 

Uma Bugyo: Your initial courtesy was as a thin soup before a meal of bones. You speak of things becoming clear, m’lady, but there is no clarity in your own mind─only folly.

Uma Bugyo: Thanks to this adventurer most beautiful, fleet, and powerful, Eorzea desires to know more of the horse. Is that not clear to you?

Chief Chocowacker: Excuse me!? You think a cheap stunt like that means anything? The last girl to put on a funny hat and clown about was selling lardy cakes, and people talked about that for a few days, too!

Uma Bugyo: Funny hat!? A work of high art and cunning craft this is, and in the image of mine own courser fair. Oh, the scurrilousness!

Chief Chocowacker: The scurry-what!? Nobody in Eorzea even understands what you’re saying! As for your precious horses, they’re just unicorns with a big empty forehead. Hornless! Hornless!

 

???: Abandon your quarrel, your tongues are sharp enough to shave an urchin!

 

???: Treespeak sends for the finest chocobo in Coerthas, and I have brought it thus… Now, what ails you that you would keep me waiting?

 

Chief Chocowacker: But that armor is Haurche─ …No, that can’t be. Excuse me, who are you? I didn’t send for a horse-head to deliver my chocobo!

Knight Exemplar: Well, if you cannot name me, I have no name to claim! The helm I bought off a passing adventurer. It has a certain…vigor that appealed to me.

Knight Exemplar: Esteemed visitor from the East, I have the honor to have been born under the unicorn sigil of a proud house. Horn or no, I know the love you bear for the mount of your homeland.

 

Knight Exemplar: The supple muscles under the silky coat, the music of the hooves…the velvet of the muzzle, and the inscrutable black sea of their eyes. Ah, the horse!

Knight Exemplar: But I am also a man of Coerthas, where the love of chocobos runs as deep as their bloodline runs pure. Which is better, bird or horse? I could not say.

 

Uma Bugyo: You could not say? Exactly useless, then, was that soliloquy! M’lord seems not to comprehend that I am now honor-bound to prove the horse superior to this…this chit!

 

Knight Exemplar: Then your honor is forfeit, as is hers. The finest creature here is neither the horse nor the chocobo…

Knight Exemplar: …but my trusted comrade of many adventures, Aleczan!

 

Knight Exemplar: Look at the scars upon her kabuto. How mightily she must have toiled to become a horse…and against all odds, succeed!

Knight Exemplar: The docility to accept well-nigh impossible commands, the physical talents to carry them out─to a warrior born such as I, there are no virtues greater in a steed!

 

Knight Exemplar: I say, be my personal steed! There will be none greater, furred or feathered. The finest carrots you will have. Your feet I will scrape, and…

 

Chief Chocowacker: Uh, Lord Haur─I mean, Lord No-name, I think you made your point. You can stop now. Please.

Uma Bugyo: I must agree with m’lady here. If we agree to discuss the matter at some later and calmer time, m’lord, will you refrain from further flying of fancies?

Knight Exemplar: Well, if you are in agreement, I see no further need for my presence here. I shall take the chocobo and return north.

Knight Exemplar: Aleczan, we were well met again. You will one day make your way back to our camp, I trust? We will sit by the fire and talk of glory and adventure!

 

Knight Exemplar: May the new turn be a blessed one!

“Thank Heavensturn for You” objective fulfilled!

Uma Bugyo: In rue and chagrin do I face you after such fit of temper. I tremble to think what reckless words may have tumbled from this mouth without the Ishgardian lord’s interruption.

Uma Bugyo: Curious it is how the best of intentions curdle so quickly into an act of spite. M’lady has much to teach me in the clean-breaking ways of the spinning hairball.

 

Uma Bugyo: The chief of chocowackers also regrets her rash words. In tranquility and amity we have determined to meet again, to search for a two-beast solution.

Uma Bugyo: The people have seen, the people have spoken─all thanks to m’lady. The way is open for the horse, and someday, with the chocowackers’ assent, we shall canter into Eorzea.

Uma Bugyo: Much has been asked of m’lady adventurer, yet more has been given by her. Accept this Heavensturn dish, traditional in the East, as a token of our friendship and promise.

Uma Bugyo: May the new turn be a blessed one for you, for you from the Far East we pray.

“Thank Heavensturn for You” complete!

You obtain a bowl of zoni.

You earn the achievement “Horsing About”!

 

Zombies Are People Too

By | | , ,
Leave a comment

 *Spoiler Warning: This entry will talk about the quest “Zombies Are People Too” (lv 47) in Southern Thanalan with details and screenshots.*

Hello Hab, good to see you again!

A few months ago, I used to write about Hab, an odd zombie. Today I went to mine some Mythril Ore in his camp area, so I stopped by to say hello. Back in November, I finally was given a quest of level 47, called “Zombies Are People Too” and finished it, then was rewarded with a Saboten minion. ^^

*Spoiler Warning: This entry will talk about the quest “Zombies Are People Too” (lv 47) in Southern Thanalan with details and screenshots.*

Today I dug up my old screenshots and wanted to write more about him. The quest was cute, in a way, and sad at the same time. First, he told me that his friends disappeared, and asked me to find his friends for him or at least check if they were safe. After a lot of teleporting and walking, I managed to find all 3 of his friends. When I found the first 2 (one by one), they would return and reunite with Hab.

Searching for Hab's friend.

Hab seemed genuinely concerned about his friends and at one point expressed his worry that it might have been his body odor that drove a friend away (LOL!!!!) and when 2 of the friends returned, he was very happy. I thought this quest would end in a joyous reunion.

Hab and his buddies.

No, that’s not it, after I found the 3rd friend, all of the 3 left because they became homesick! So now Hab was alone again. I thought to myself, why? What had I done? If I never found the 3rd friend, the other 2 would still be with Hab and he wouldn’t be lonely. But Hab thinks otherwise. He was happy just to know that his friends are safe and are somewhere in this vast, lonely world. He then sat down on his crate chair and contemplated upon the world in his lonesome manner again.

The Quest reward from Hab.

His selflessness chokes me. I got teary. Why? He deserves some happiness. Why must he be lonely? This poor thing who is harmless and so nice should actually be happier. I really, really wish SE would make more quests that will lead to his happy ending, either by reuniting him with his friends or giving him a new friend or new activity that keeps him from loneliness.

Oh dear almighty fat chubby chocobo god in the sky, please bless this poor soul and grant him some happiness. I beg of you! /salute  /bow /kneel

Also, please like or comment on my thread (http://forum.square-enix.com/ffxiv/threads/134982-SE-can-you-please-give-Hab-a-happy-ending) if you agree. I am hoping that if it gets enough like or enough comments, it will catch attention from the developer team and make my wish come true.