Custom Deliveries Cutscene Bug

*This entry contains screenshots with NPC dialogue, which might be spoilers to the Custom Deliveries / Kurenai quest lines.*

Today I was doing Custom Deliveries with Kurenai and I think my internet crapped out and caused some buggy positioning on the NPC. When Sanana spoke, instead of appearing on the screen normally, she was invisible, and Kurenai weirdly looked above. I was like DAFUQ!?

Then, in the next sentence, when she talked to Sanana, I realized that she actually tried to look at Sanana… Sanana must have been floating in the air, beyond the camera frame.

The correct cutscene would look like below:

When Sanana speaks.

And then, when Kurenai talks to Sanana.

It was funny that even the cutscene could glitch like that lol!

Atop a Snowy Cliff

*This entry contains spoilers of FFXIV 3.0 main scenario quest line*

I used to go to the top of the cliff overlooking Ishgard for sightseeing a lot. This cliff has the Mark of Menphina (symbol stone of one of the Twelve, the Lover) and sometimes I come here to admire the stones. XD

With the story of 3.0 (Heavensward) there is a change to the cliff… a change which I’m still trying to cope with. ><;;

Today I was supposed to continue main scenario quest to catch up with the 3.1 updates, but I am sick and emo and didn’t feel like it. So I just sat there moping while writing a poem.

ffxiv_11262015_095713_new ffxiv_11262015_130128_new ffxiv_11262015_095159_newffxiv_11262015_095547_newffxiv_11262015_102616_new ffxiv_11262015_125833_new

Atop a Snowy Cliff

Many moons have passed since that day,
The cursed moment when you were taken away,
What I wouldn’t give to go back in the past,
To stop that day from being your last,

Oh, why, only if I weren’t so careless,
We could have spared me from this sadness,
Atop the wind-chilled cliff in the Highlands,
With white flowers in my trembling hands,

I come here to greet you again, dear friend,
The deep wound in my heart has yet to mend,
It doesn’t get any easier, Francel said,
That echoes my exact thought, I’m afraid,

Staring at the broken shield and snowy headstone,
Fierce pain pierces though my every bone,
Trickles of sorrow seep along my veins,
My heart feels heavy like shackled in chains,

You were so kind, just, and courageous,
My cheery ally, truly warm and courteous,
Whose loyalty stirred me to the very depths of my soul,
At the very best, you’ve carried your role,

A knight lives to serve, to protect, to sacrifice,
But why must the vow come with such price?
A knight is to aid those in need, you said,
Then, before me, your life has been laid,

Don’t call me hero, for the true hero was you,
Countless times, you had helped me through,
Had welcomed me with open arms,
And smiled to me with such unique charm,

Told me no matter how far I may roam,
To ever consider your place my home,
Your hospitality was great and endless,
You’re beacon of hope in a world of darkness,

I know no man with stronger conviction,
Who has greater love to the Ishgard nation,
Would that you were here to fight by my side,
Or leisurely hop on for a chocobo ride,

So that I could show you the peace you saved,
And the road to prosperity which you paved,
I daresay you were my greatest comrade,
And the sturdiest ally I’ve ever had,

“My arm will not falter; my shield will not break,”
You promised, before putting your life at stake,
This loss is both too harsh and too heavy,
Why, oh why must you do this to me?

You fought your battle with all your honor,
To you, I know this is not an error,
But to me, I felt so much despair,
How much I wish this were just nightmare,

Wallowing in sorrow will make you frown,
The A Warrior of Light can’t let you down,
For these reasons, and for these alone,
That I will wipe my tears and not bemoan,

I must not remain a broken blade,
Because that was what you forbade,
You once said a smile better suits me,
Therefore, like that, it will be,

Though it won’t be an easy feat, I’ll try my best,
With you as a model, I will pass any test,
I shall now straighten up and fight on,
In tribute to the hero who is gone,

May the Fury take your soul in her Hall,
And grant me your courage when the duties call,
May Menphina, the goddess of love,
Let you have peace and watch us from above.

– Aleczan –

 

 

 

 

 

 

Level 9, chat tutorial quest.

If you’re stuck on the level 9 quest (chat tutorial) in any of the starting cities, here’s a check list of what to watch for.

1. Make sure you type everything EXACTLY the same as the quest instructs you to. For example, if you type well met instead of Well met! or if you type you misunderstand instead of You misunderstand., the NPC Botulf will never recognize your sentence.

2. Make sure that you are not in the middle of conversation with the NPC. You have to click or confirm the NPC’s dialogue and end the conversation. If the speech bubble from NPC is still present, they won’t recognize your sentence.

3. Some people said we have to target the NPC while we do the quest. So, stay close to the NPC and keep your cursor selection on the NPC if you have problem making them hear you.

The quests are “Lend Me Your Ears Already” from Memenaru in Ul’dah, “He’s Got a Ticket to Ride” from Spinning Blade in Gridania, and “Meet, Greet, and Deceit” from Niniya in Limsa Lominsa.

I’m writing this because today I was helping someone and was about to pull out some of my hair because what she typed seems perfectly correct and yet the NPC wouldn’t respond. I searched Google and FFXIV official forum and couldn’t find anything. Then, I figured out that she said the quest sentence while the NPC was still talking to her. =_=;;

Thank Heavensturn for You (2014)

Continuing the Year of the Horse quest in FFXIV:

ffxiv_01102014_020900_cr

So, after all the errands in 3 city-states, we’re moving onto the conclusion of the event quest. The Uma Bugyo has to face-off with the “enemy” Chocowacker who opposed the introduction of the horses and offended the creature.
ffxiv_01102014_020209_crffxiv_01102014_020217_crffxiv_01102014_020241_crffxiv_01102014_020251_crffxiv_01102014_020257_crffxiv_01102014_020317_crffxiv_01102014_020327_cr

Their honey-coated formalities fell apart pretty quickly and escalated into a heated argument. But before it broke out into a real fight, a knight on a white horse, ahem, a knight beside a chocobo, came along to interrupt it.

ffxiv_01102014_020344_cr ffxiv_01102014_020354_cr ffxiv_01102014_020404_cr

I almost died laughing when I realized who it was. And yes, I recognized him right away because he is….unique, and I’m a BIG fan of him. He became my best pal since I arrived in Camp Dragonhead for the first time, you know.

ffxiv_01102014_020408_cr ffxiv_01102014_020413_crffxiv_01102014_020421_cr

I really love his witty reply. It is so him. I love his speech, his reactions, and his emotes. He is so dramatic, as always.

ffxiv_01102014_020434_crffxiv_01102014_020557_cr ffxiv_01102014_020612_crffxiv_01102014_020622_cr

I felt for his indecision because I, too, share the same sentiment. Horse or chocobo, I cannot choose (unless it is a chocobo CHICK, then I immediately pick the chocobo chick, LOL).

ffxiv_01102014_020628_crffxiv_01102014_020638_cr ffxiv_01102014_020649_cr

Now he starts…..

ffxiv_01102014_020658_cr ffxiv_01102014_020708_cr

Are you freaking kidding me!? LOL.

ffxiv_01102014_020713_cr ffxiv_01102014_020721_crffxiv_01102014_020731_cr

He did a /welcome motion in this one, and Elezen’s /welcome is quite….intimidating. Also, my screenshot caught him at a bad moment, too much white of the eyes were showing, making him look even scarier LOL!! So I tried again on another character and got the one below. Erm, just a little bit better.

ffxiv_01102014_022633_crffxiv_01102014_020750_cr

Haha, the Chief Chocowacker cannot stand his….vague, imagination-igniting, possibly-suggestive speech. Sometimes I feel like Haurchefant is using a subtle, borderline harassment kind of talk when he talks to me. But it could just be that he’s too open and too direct with his speech. Doesn’t matter, I like him A LOT.

ffxiv_01102014_020755_cr ffxiv_01102014_020805_crffxiv_01102014_020812_crffxiv_01102014_020823_crffxiv_01102014_020829_cr

Bye, see you! <3

ffxiv_01102014_020834_cr

Happy New Turn for everyone! Enjoy the year of the horse! ^_^

————————————————————

The whole NPC dialogues went as follows:

Uma Bugyo: In honor and glory do we first lay eyes on each other. You are that which is called the chief of chocowackers by Eorzeans and outlanders alike. I am the uma bugyo.

Chief Chocowacker: Thank you for coming, esteemed visitor from the Far East. Let’s settle this thing once and for all, shall we?

Chief Chocowacker: A truly magnificent chocobo is about to arrive in these stables. After that, we can both go home because it will be pretty clear even to you that we’ve no need of horses in Eorzea!

 

Uma Bugyo: Your initial courtesy was as a thin soup before a meal of bones. You speak of things becoming clear, m’lady, but there is no clarity in your own mind─only folly.

Uma Bugyo: Thanks to this adventurer most beautiful, fleet, and powerful, Eorzea desires to know more of the horse. Is that not clear to you?

Chief Chocowacker: Excuse me!? You think a cheap stunt like that means anything? The last girl to put on a funny hat and clown about was selling lardy cakes, and people talked about that for a few days, too!

Uma Bugyo: Funny hat!? A work of high art and cunning craft this is, and in the image of mine own courser fair. Oh, the scurrilousness!

Chief Chocowacker: The scurry-what!? Nobody in Eorzea even understands what you’re saying! As for your precious horses, they’re just unicorns with a big empty forehead. Hornless! Hornless!

 

???: Abandon your quarrel, your tongues are sharp enough to shave an urchin!

 

???: Treespeak sends for the finest chocobo in Coerthas, and I have brought it thus… Now, what ails you that you would keep me waiting?

 

Chief Chocowacker: But that armor is Haurche─ …No, that can’t be. Excuse me, who are you? I didn’t send for a horse-head to deliver my chocobo!

Knight Exemplar: Well, if you cannot name me, I have no name to claim! The helm I bought off a passing adventurer. It has a certain…vigor that appealed to me.

Knight Exemplar: Esteemed visitor from the East, I have the honor to have been born under the unicorn sigil of a proud house. Horn or no, I know the love you bear for the mount of your homeland.

 

Knight Exemplar: The supple muscles under the silky coat, the music of the hooves…the velvet of the muzzle, and the inscrutable black sea of their eyes. Ah, the horse!

Knight Exemplar: But I am also a man of Coerthas, where the love of chocobos runs as deep as their bloodline runs pure. Which is better, bird or horse? I could not say.

 

Uma Bugyo: You could not say? Exactly useless, then, was that soliloquy! M’lord seems not to comprehend that I am now honor-bound to prove the horse superior to this…this chit!

 

Knight Exemplar: Then your honor is forfeit, as is hers. The finest creature here is neither the horse nor the chocobo…

Knight Exemplar: …but my trusted comrade of many adventures, Aleczan!

 

Knight Exemplar: Look at the scars upon her kabuto. How mightily she must have toiled to become a horse…and against all odds, succeed!

Knight Exemplar: The docility to accept well-nigh impossible commands, the physical talents to carry them out─to a warrior born such as I, there are no virtues greater in a steed!

 

Knight Exemplar: I say, be my personal steed! There will be none greater, furred or feathered. The finest carrots you will have. Your feet I will scrape, and…

 

Chief Chocowacker: Uh, Lord Haur─I mean, Lord No-name, I think you made your point. You can stop now. Please.

Uma Bugyo: I must agree with m’lady here. If we agree to discuss the matter at some later and calmer time, m’lord, will you refrain from further flying of fancies?

Knight Exemplar: Well, if you are in agreement, I see no further need for my presence here. I shall take the chocobo and return north.

Knight Exemplar: Aleczan, we were well met again. You will one day make your way back to our camp, I trust? We will sit by the fire and talk of glory and adventure!

 

Knight Exemplar: May the new turn be a blessed one!

“Thank Heavensturn for You” objective fulfilled!

Uma Bugyo: In rue and chagrin do I face you after such fit of temper. I tremble to think what reckless words may have tumbled from this mouth without the Ishgardian lord’s interruption.

Uma Bugyo: Curious it is how the best of intentions curdle so quickly into an act of spite. M’lady has much to teach me in the clean-breaking ways of the spinning hairball.

 

Uma Bugyo: The chief of chocowackers also regrets her rash words. In tranquility and amity we have determined to meet again, to search for a two-beast solution.

Uma Bugyo: The people have seen, the people have spoken─all thanks to m’lady. The way is open for the horse, and someday, with the chocowackers’ assent, we shall canter into Eorzea.

Uma Bugyo: Much has been asked of m’lady adventurer, yet more has been given by her. Accept this Heavensturn dish, traditional in the East, as a token of our friendship and promise.

Uma Bugyo: May the new turn be a blessed one for you, for you from the Far East we pray.

“Thank Heavensturn for You” complete!

You obtain a bowl of zoni.

You earn the achievement “Horsing About”!

 

Heavensturn 2014 (Thai)

Heavensturn2014_0X

ไม่ได้เขียนภาษาไทยในบล็อกไฟนอล 14 มานานนนนนนแล้ว วันนี้เอาซะหน่อย เพราะอยากเล่าเรื่องของเควสต์ปีใหม่ (Heavensturn 2014) ให้อุริฟัง ตอนแรกว่าจะสรุปสั้น ๆ ว่าใครทำอะไรที่ไหน แต่เควสต์มันกวนทีนมาก มีรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฮาขี้แตกแทรกอยู่เป็นระยะ ๆ ไม่สามารถตัดทอนออกได้ ไม่งั้นมันจะไม่ขำ สุดท้ายเลยออกมายาวมากเยี่ยงรายงาน 10 หน้า ><;; ก็ทนอ่านกันหน่อยละกันนะ รูปยังมีไม่ครบเพราะเจ๊แมวโดนตัดตอนด้วย server maintenance ซะก่อน ไว้จะเอามาอัพเพิ่มทีหลัง

I haven’t wrriten my FFXIV blog entries in Thai for a very longgggg time. Today I’d like to share the story of the New Year event quests, Heavensturn 2014 with my friend Uri, so I’m writing in Thai. At first I wanted to summarize stuff up for her to read, but since the quests have some hilarious dialogues, it would be a shame to omit them. Therefore my summary turned into this, not unlike a 10 page report. (Written in Thai only, no English translation, sorry!) Screenshots are incomplete and I’ll upload the rest of them later.

Heavensturn2014_00

 

***************************

รับเควสต์ที่ Conjurer ชื่อ Damaris ซึ่งจะยืนตรงหน้า Mih Ghetto Amphitheatre แล้วนางก็จะบอกเราว่าดีใจที่เราสนใจในวัฒนธรรม และมาดู Amphitheatre ซึ่งเป็นสถานที่ฉลองปีใหม่ (เทศกาลปีใหม่ ชาว Eorzea เรียกว่า Heavensturn เพราะแต่ละปีอิทธิพลของเทพเจ้าทั้ง 12 จะหมุนเวียนเปลี่ยนกันไป) เลยบอกว่าถ้าเราเข้าไปใน Amphitheatre ก็จะมีของที่ระลึกแจกให้ เพราะตอนนี้มีชาวตะวันออกมา เอาของขวัญมาให้เพื่อมิตรภาพ (แล้วนางก็กระซิบบอกเราว่าชาวต่างชาติคนนี้มีรูปลักษณ์ที่ค่อนข้าง….ประหลาด ได้โปรดอย่าหัวเราะ หรือถ้าจะหัวเราะก็ให้แอบ ๆ หน่อย)

Heavensturn2014_01

พอเราเข้าไปก็จะเจอทูต ชื่อ Uma Bugyo ซึ่งสวมหมวกซามูไรรูปหัวม้า ซึ่งบรรยายว่าตนมาเจริญสัมพันธไมตรีกับชาว Eorzea และนี่คือหมวก (Kabuto) ซึ่งทำเป็นรูปม้า เนื่องจากปีนี้เป็นปีม้า และบอกว่าชาวตะวันออกอย่างพวกตนจะคุ้นเคยกับม้า ส่วนชาว Eorzea จะไม่รู้จักม้า เพราะเรามี “นกม้า” (horsebird) ซึ่งหมายถึงโจโกโบะนั่นเอง! ทูตม้านางนี้อ้างว่าสมัยก่อนโจโกโบะเหมาะกับสภาพภูมิประเทศท้องถิ่นของ Eorzea  แต่ตอนนี้แผ่นดินเปลี่ยนรูปร่างไปมากแล้ว ถ้าหากชาว Eorzea สนใจล่ะก็ ประเทศทางตะวันออกจะนำเข้าม้ามาให้ใช้ทันที

Heavensturn2014_02

นางมาด้วยภารกิจลับ ๆ คือมาเผยแพร่ความรู้เรื่องม้าที่นี่ และปีใหม่เป็นช่วงที่เหมาะ เพราะคนใน Eorzea จะค่อนข้างไฮเปอร์กันในช่วงเทศกาล Heavensturn แต่ปัญหาก็คือประเทศป่าแห่งนี้มีกฏ ห้ามไม่ให้นำม้าเข้ามาใน Black Shroud! เมื่อไม่มีม้าตัวเป็น ๆ มาโชว์แล้วจะทำให้ประชาชนรู้จักม้าได้ยังไง??? นางไม่อยากกลับตะวันออกไปแบบมือเปล่า เลยขอให้เราช่วยนาง เพราะแม้ม้าจะโดนสั่งห้าม ไม่ให้เข้ามาเพ่นพ่านในป่า แต่นักผจญภัยอย่างเรา ๆ สามารถไปไหนได้โดยอิสระ นางก็เลยจะให้เราเป็นม้าให้นางแทนด้วยการใส่หมวกม้า!!! และขอให้เราไปช่วยทูตม้าอีก 3 ตัว เอ๊ย 3 คน ที่โดนส่งไปประจำการในที่ต่าง ๆ ได้แก่ Gridania, Limsa Lominsa, และ Ul’dah

Heavensturn2014_03

นางบอกว่าถ้าจะทำให้ม้าผู้สง่างามได้มีโอกาสมาควบแล่นบนแผ่นดินนี้เคียงข้างสัตว์แปลกโจโกโบะผู้ไม่น่ารัก เราต้องปลุกความเป็นม้าในตัวเรา และถ้าเราทำงานสำเร็จ จะได้รับหมวกม้า 3 สี แต่ละสีมาจากทูตม้าในแต่ละเมือง พอได้หมวกม้าครบสีแล้ว (มีสีทอง สีแดง และสีดำ) ให้เอามาใส่อวดนาง เพื่อเดินเรื่องต่อไป โดยเมื่อคุยรับเควสต์เสร็จ เราจะได้รับหมวกม้าธรรมดามาใส่ (สีน้ำตาล) เพื่อเอาไปใช้ทำเควสต์ 3 เมืองนั่นเอง

Heavensturn2014_04

รายแรกที่เราต้องไปช่วยคือ Golden Uma Yoriki ซึ่งซาบซึ้งมากที่ในดินแดนอันไม่เป็นมิตรนี้ยังมีนักผจญภัยที่ยอมรับม้าและจะช่วยเขา เพราะสถานการณ์ทางนี้ไม่ค่อยดี เพราะไม่ว่าจะพยายามทุ่มเทที่จะป่าวประกาศความงามของม้าเท่าไหร่ ชาว Grinadia ก็ไม่ซาบซึ้งด้วย การตอบสนองมีเพียงความเย็นชา (และซุปกะหล่ำที่เย็นยิ่งกว่า) เท่านั้น

Heavensturn2014_05

ระหว่างคุย ดูเหมือนเราจะถามอีตาGolden Uma Yoriki ว่าม้าสวยจริงหรือ? ฮีก็ตอบว่าไหงถามงี้? แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะไขข้อข้องใจให้ท่านหายดักดานเอง แน่นอนว่าม้าสวยกว่าโจโกโบะเป็นไหน ๆ และท่านก็ต้องเป็นผู้พิสูจน์ในสิ่งนั้น  กล่าวคือให้เราใส่หมวกม้าแล้วไปที่Bentbranch Meadow ซึ่งจะมีผู้รับใช้ผู้ภักดีของฮีรออยู่

Heavensturn2014_06

พอไปถึง Bentbranch เราจะเจอ Golden Uma Doshin ซึ่งดีใจที่เรามา แต่บ่นว่าชื่อ Bentbranch Meadow เป็นชื่อที่งี่เง่า เพราะกิ่งไม้ (branch) ส่วนมากก็โค้งงอ (bent) อยู่แล้ว แล้วฮีก็บอกว่าช่วยไม่ได้ เพราะคนแถวนี้โง่ทั้งนั้น ที่บอกว่าโง่ก็เพราะแต่ละคนมีตา แต่ไม่ยอมสบตากับฮี มีหู แต่ไม่ยอมฟังฮี สิ่งเดียวที่คนแถวนี้ใช้อย่างถูกต้องตามหน้าที่ของอวัยวะ คงจะเป็นขา ซึ่งพวกเขาก็ใช้ในการวิ่งหนีไปจาก Golden Uma Doshin ผู้นี้

แต่เพื่อทำให้คนแถวนี้เลิกปิดหูปิดตา เราต้องทำให้พวกเขายอมรับเราก่อน และเนื่องจากฮีสังเกตเห็นว่าคนแถวนี้ (ฮีเรียกชาวบ้านแถวนี้ว่า พวกมีหัวใจห้องเดียว – กร๊ากกกก) จะสนใจแต่โจโกโบะเท่านั้น เพราะงั้นเราต้องเข้าหาจากทางโจโกโบะ ถ้าสามารถทำให้โจโกโบะเห็นความดีความงามของม้าได้ ชาวบ้านก็น่าจะยอมรับม้าด้วย! ฮีบอกให้เราใส่หมวกม้าเข้าไปยืนในกลุ่มโจโกโบะแล้วทำท่า /pose ให้นกยักษ์พวกนั้นดู และอย่าลืมให้ Chocobokeep หรือคนเฝ้าคอกโบะได้เห็นด้วย จะได้เปิดตาเปิดหูกันซะที

Heavensturn2014_07

พอเราไปทำท่า /pose ใส่ฝูงโบะ 3 ตัว พวกมันก็หันมามุงเรา ร้องเสียงดังแล้วหันตูดให้ แล้วเราก็โดน Chocobokeep ด่า ว่าอย่ามากวนโบะให้ตกใจกลัวนะ แล้วเขาก็ถามเราว่า ว่าไงนะ ท่านถามข้าว่าม้าสวยมั้ยเหรอ? ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ข้าว่าม้าตัวจริงก็คงหน้าตาพอดูได้ ที่ที่รู้คือม้าจริงน่าจะน่ามองกว่าไอ้อะไรที่ท่านสวมอยู่บนหัวแน่ ๆ ล่ะ! เสร็จแล้วก็บอกเราว่านี่ปีใหม่แล้วนะ อย่ามาเล่นอะไรบ้า ๆ อยู่เลย โจโกโบะกลัวจนขนยุ่งหมดแล้ว TAT

Heavensturn2014_08

พอเรากลับไปรายงาน Golden Uma Doshin ฮีก็บอกว่า ฮ้า! เขาพูดว่าม้าน่ามอง(มีเสน่ห์)เหรอ (ไม่ได้พูดโว้ยยยยย แฉด!) ช่างไม่น่าเชื่อที่คำชื่นชมเช่นนี้จะออกมาจากปากศัตรูได้ ยิ่งการต่อสู้ ณ Bentbranch Meadow นี้ขมขื่นเท่าไหร่ ชัยชนะก็จะยิ่งหอมหวานเท่านั้น หา? ว่าไงนะ? โจโกโบะกลัวเหรอ? อะไรกันทำไมนกพวกนี้ถึงโง่แบบนี้ ทำไมมากลัวม้าที่สวยงามยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้ อา ไม่สิ ข้าลืมไป ม้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเมตตาและใจกว้างแม้จะเป็นผู้ชนะ ซึ่งใจกว้างกว่าตัวข้าเองมากมายนัก อย่ากระนั้นเลยท่านจงไปยืนที่ฝูงนกนั่นแล้วทำท่า /rally เถิด (เพราะท่า /rally ถ้ามี target ตอนทำ emote มันจะออกมาเป็น “You try to cheer xxx up.” ซึ่งแปลว่าพยายามเชียร์ให้สดชื่นขึ้น) เพื่อสพแดงให้นกผู้โง่เขลาได้เห็นถึงความงามทั้งกายและใจของม้า ว่ายิ่งใหญ่กว่านก

พอเราไปทำท่า พวกโบะก็หันมามุงแล้วร้องเสียงดังอีกครั้งอย่างตื่นเต้น

Heavensturn2014_09

เรากลับไปรายงาน Golden Uma Doshin ฮีก็ร่ำไห้น้ำตาไหลพราก เนื่องจากเห็นเราทำท่าคึกคักใส่พวกโจโกโบะ ฮีเห็นว่า เราแปลกประหลาด ที่เรารู้สึกแตกตื่นเมื่อเห็นลูกผู้ชายหลั่งน้ำตายิ่งกว่าเวลาเห็นผู้ชายหลั่งเลือด แล้วก็อธิบายว่าท่า /rally อันทรงพลังของเรานั้นน่ะ สะท้อนให้เห็นถึงภาพของม้าอันเป็นที่รักของฮีได้อย่างเชี่ยวชาญและคล่องแคล่วราวกับมาจากตะวันออกเสียเอง และชมว่าแม้เราจะด้อยความรู้ (เรื่องม้า???) แต่ก็สามารถจับใจความของความงามแห่งม้าได้ น้ำตาที่เราเห็นแล้วไม่สบายใจนี่แหละคือเครื่องยืนยันว่าความรู้สึกของเราเข้าถึงม้าแล้ว! แล้วฮีก็บอกว่างานของเราจบแล้วที่นี่ เพราะทำออกมาได้สำเร็จงดงามมาก และก้ได้มอบแครอทให้เราเอาไปส่งให้ Golden Uma Yoriki เพื่อเป็นสิ่งยืนยันว่าภารกิจเสร็จสิ้น

Heavensturn2014_10

พอเรากลับเมือง Gridania ก็รายงานไปตามนั้น ทาง Golden Uma Yoriki กล่าวว่า อะไรนะ ได้แครอทมาแล้วแถมเจ้า Doshin ยังหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายด้วยหรือ? เจ้านั่นเป็นคนขาดจินตนาการอย่างมาก แต่กลับมองเห็นภาพซ้อนเป็นสิ่งที่เขารักและหวงแหนเช่นนั้นได้….แสดงว่าท่านนักผจญภัยจะต้องมีจิตวิญญาณภายในเป็นม้าผู้สง่างามหาได้ยากยิ่ง หรือว่าที่จริงแล้วประเทศตะวันตกก็ไม่ได้ปราศจากความสุนทรีย์เลย… ข้า ทูตม้าทอง ขอขอบคุณในความช่วยเหลือของท่าน และเมื่อใดที่เสียงกีบม้าได้ย่ำอยู่ในป่าแห่งนี้ เมื่อนั้นชื่อของท่านจะเป็นที่จดจำไปด้วย และ Golden Uma Kabuto นี้ก็จะเป็นที่ระลึกสำหรับคุณงามความดีที่ท่านได้กระทำ บัดนี้งานที่นี่ได้สำเร็จแล้ว ขอให้ท่านจงโชคดีในการปฏิบัติงานยังเมืองอื่นเถิด

Heavensturn2014_11

พอเราไปรายงาน Uma Bugyo นางก็บอกว่าเมื่อเราได้หมวกม้าสีทองมาแล้ว ย่อมหมายความว่าชาว Gridania ได้รับทราบความงามของม้าแล้ว แต่ไม่ว่าทองจะไปที่ใด ย่อมมีโลหิตตามมา ขอให้ท่านผู้คู่ควรจงไปนำ Crimson Uma Kabuto มาจาก Limsa Lominsa ด้วยเถิด

พอไปถึง Limsa เราก็เจอ Crimson Uma Yoriki ซึ่งบรรยายต่าง ๆ นานาว่าพวกตนคือผู้ช่วยเหลือ ที่จะมาช่วยชาว Eorzea ให้พ้นจากขนนก (555+) ฮีบอกว่าฮีชอบ Eorzea  ชอบทั้งวิว ทั้งอาหาร แล้วก็ผู้คน  สิ่งเดียวที่ฮีไม่ชอบก็คือโจโกโบะ (ฮีเรียกโจโกโบะว่า wretched, kwehing thing – ไอ้ตัวอัปลักษณ์ที่ร้องเคว่ห์ ) ฮีเลยอยากช่วยชาว Eorzea ให้รอดพ้นจากการขี่นกพวกนี้ และขอให้เราช่วยด้วยการไปที่ Red Rooster Stead เพราะหมูบ้านที่ทำไร่แบบนี้ จะต้องใช้สัตว์บรรทุกซึ่งแข็งแรง เลยจะไปแนะนำให้พวกชาวบ้านแถบนี้รู้จักกับม้า ตอนนี้ส่งลูกน้องไปที่นั่นแล้วคนหนึ่ง ให้เราไปช่วยเขาแบกพืชผล เพื่อสำแดงให้เห็นถึงความแข็งแรงของม้า

Heavensturn2014_12

พอไปถึงก็เจอ Red Uma Yoriki กำลังนั่งเดี้ยงอยู่ ฮีสรรเสริญ the Twelve ที่เรามาช่วยได้ทันการ แล้วฮีก็บอกว่าหัวหน้า (Red Uma Yoriki) คิดอะไรไม่เข้าท่า เพราะเป็นชาวตะวันออกเฉียงเหนือ และชาวตะวันออกเฉียงเหนือมีแต่พวกเพี้ยน ๆ บ้า ๆ คำสั่งที่หัวหน้าสั่งฮีมาคือ ให้แบกผลิตผลของชาวไร่ไปส่ง แต่ฮีดันหลังยอกก่อนที่จะเก็บแครอทด้วยซ้ำ เลยขอให้เราช่วยไปเก็บแครอทแล้วเอาไปส่งให้ที เสร็จแล้วให้โชว์พลังม้า ด้วยการลากรถบรรทุกให้ชาวไร่ดู

Heavensturn2014_13

ชาวไร่แถวนั้นพอเห็นเรา ก็บ่น ๆ ว่าอะไร มาพูดอะไรไร้สาระเรื่องม้าอีกแล้วเหรอ ไปไกล ๆ เลยไป๊ แต่ฮีก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นเราเอาแครอทมาส่ง แล้วบอกว่าถึงเราจะโฆษณาเรื่องไร้สาระ แต่ก็มีประโยชน์ (ต่างกับอีกคน ที่แค่ยกแขนงไม้กิ่งเล็ก ๆ ก็ไม่มีปัญญาแล้ว 55555+) และมีหลังกับไหล่ที่แข็งแรง ว่าแล้วก็ใช้เราให้ทำตัวมีประโยชน์มากขึ้นด้วยการไปเก็บแครอทยักษ์มา พอเราเก็บมาส่งเสร็จก็บอกว่า ว้าว เก็บเกี่ยวเสร็จแล้ว ไม่ต้องการเราอีกต่อไป (อ้าว หอยส์) เพราะงานที่เหลือมีแค่เอารถบรรทุกไปเทียมกับโจโกโบะแล้วให้ลากไป พอเราบอกว่าเราจะลากให้ ฮีก็ตกใจมาก แล้วบอกว่าอย่าเลย แม้จะเชื่อว่าเราลากได้จริง แต่ใช้โบะดีกว่า พร้อมทั้งเปรย ๆ ว่าโอ้โห ม้านี่แข็งแรงจริงเนอะ หรือไม่อย่างน้อย ๆ ก็คุณเองนั่นแหละที่แข็งแรง

Heavensturn2014_14 Heavensturn2014_15

พอเรากลับไปรายงาน Doshin ฮีก็บอกว่าท่านเป็นม้าที่เยี่ยมยอดมาก! และครั้งนี้เราสำแดงให้เห็นถึงความแข็งแรงของม้าได้โดยที่ไม่มีใครต้องไปลากรถบรรทุก นับว่าชนะแล้ว และบอกว่าให้เราเอาแครอทไปให้หัวหน้า(อสุรกายจากทิศตะวันออกเฉียงเหนือ)เป็นหลักฐาน และฝากข้อความไปให้ด้วย ข้อความคือ “I am thinking the Red Rooster Stead is won, amazing show of horsepower.” Full stop and…owww. ซึ่งแปลว่า  “ข้าพเจ้าคิดว่าเราเอาชนะ Red Rooster Stead ได้แล้ว เป็นการสำแดงพลังของม้าได้อย่างยอดเยี่ยมยิ่ง” ฟูลสต็อป และ โอ๊ยยยเจ็บ

(ฟูลสต็อปคือเครื่องหมายจบประโยคในภาษาอังกฤษ จะฮาไปไหนวะ กร๊ากกกกกกกกกกกก)

Heavensturn2014_16

พอเรากลับไปรายงาน Red Uma Yoriki ฮีก็ปลื้มมาก บอกว่าพืชผักมาถึงเมืองลิมซ่าแล้ว แต่นอกจากพืชผักแล้วยังม่ข่าวลือมาถึงด้วย นายท่านได้สร้างชื่อเป็นที่เลื่องลือชาแล้วว่าม้านั้นแข็งแรง ชาว Limsa Lominsa ก็ได้ยินกันทั่ว งานที่เมืองนี้เสร็จสิ้นแล้ว ขอให้นายท่านจงรุดไปทำงานต่อที่เมืองถัดไปเถิด ข้ารู้สึกเป็นสุขมากที่ได้คิดว่าในที่สุดก็จะได้ไปนั่งพักและกินพายปลาไหลแห่งโลมินซ่า (Lominsan lamprey pie) แล้ว ส่วนการบาดเจ็บที่หลังของ Doshin นั้น ข้าจะทำการส่งกอเอี๊ยะไปให้รักษาตัวเอง นายท่านผู้ใจดีอย่าได้เป็นห่วงไป (แล้วเราก็ได้รับ Crimson Uma Kabuto มาใส่เล่น)

Heavensturn2014_17

ทีนี้เราก็ต้องไป Ul’dah (สามารถไปรับเควสต์ที่ Ul’dah ได้เลย ไม่ต้องวกไป Gridania ก่อน) เพื่อไปเอา Black Uma Kabuto ซึ่งเป็นชิ้นสุดท้าย สำหรับที่ Ul’dah นี้ สิ่งที่ต้องป่าวประกาศก็คือความเร็ว แต่การพูดแต่ปาก ยังไง ๆ ก็ไม่สามารถสื่อถึงความเร็วและเสียงกีบม้าที่ห้อตะบึงได้ ก็เลยถึงคิวเรา ที่ต้องไปวิ่งแทนม้าเพื่อสำแดงเดชให้ชาว Ul’dah เห็นว่าม้านั้นเร็วแค่ไหน ฮีบอกอีกว่า จริง ๆ ฮีก็อยากจะวิ่งเสียเอง แต่ความที่ชั่วชีวิตอยู่แต่บนหลังม้า เลยทำให้เป็นนักวิ่งที่ไม่ได้เรื่อง เราเลยต้องวิ่งแทน และขอให้วิ่งเหมือนม้า ที่เสียงกีบดังกระหึ่มดั่งเสียงฟ้าร้อง และแผงคอปลิวสไวไปตามแรงลม ตอนนี้ลูกน้องหญิงของฮีได้ไปรออยู่ที่ Silver Bazaar แล้ว และมีจุดเช็คพ้อยท์ทั้งหมด 8 จุด เราต้องวิ่งผ่านให้ครบทั้ง 8 จุด

Heavensturn2014_18

ระหว่างที่เราวิ่ง ๆ ไป พอเข้าใกล้เช็คพ้อยท์ (marker) ก็จะมีชาวบ้านมายืนมุงบ้างเชียร์เราบ้าง ถามกันเองหรืออุทานว่านั่นมันอะไรน่ะ!?บ้าง อ่านแล้วก็ฮาดี SE ช่างใส่ใจในรายละเอียด 555+

Heavensturn2014_19

แล้วพอผ่านจุดที่ 4 (มั้ง) ก็จะมีนักผจญภัยที่บังเอิญผ่านมาพร้อมโจโกโบะ มาเรียกเราไว้ และสอบถามเราว่าทำอะไร ทำไมสวมหัวประหลาดแล้วมาวิ่งห้ออยู่แถวนี้ จนทำให้โจโกโบะของฮีขุ่นข้องหมองใจ เราก็เลยอธิบายเรื่องทั้งหมด นักผจญภัยก็ตาวาว บอกว่า ม้านี่มันเจ๋งขนาดนี้เลยเหรอ คนอย่างท่านถึงได้ยอมทำ ยอมลำบากลำบน ทุ่มทุนและเปลืองตัวถึงขนาดนี้เพื่อมัน!?! ดีเลย ถ้าหากมีการนำเข้าม้ามายังแถบนี้ ฮีจะได้เป็นคนกลุ่มแรก ๆ ที่ได้ใช้ม้าและหากำไรได้จากการมีสิทธิ์ก่อนได้ก่อน แล้วฮีก็วิ่งจากไป โดยลืมโจโกโบะทิ้งไว้ท่ามกลางความตื่นตะลึงของเราซึ่งเรียกก็ไม่ทัน…. โจโกโบะหันมามองหน้าเราแบบงง ๆ ก่อนที่จะวิ่งตามเจ้าของไป

พอไปถึงเส้นชัย เราก็ได้พบกับ Black Uma Doshin ที่มารออยู่และกล่าวสรรเสริญการวิ่งของเรา บอกว่า ข้าน้อยได้เฝ้าดูนายท่านอยู่จากระยะไกลจนเข้ามาใกล้ นายท่านวิ่งได้น่าประทับใจมาก รองเท้าของท่านกระทบพื้นเสมือนกีบม้าส่งเสียงดังกัมปนาท เป่าฝุ่นให้ฟุ้งตลบ และสีข้างอันแน่นกระชับของท่านก็หยดพราวไปด้วยหยาดเหงื่อ หากนายท่านเป็นม้าแล้วไซร้ต้องเป็นม้าอันเลอค่าเป็นแน่ ข้าน้อยเชื่อว่า ณ Silver Bazaar แห่งนี้ในคืนนี้ไม่ได้มีแต่ข้าน้อยเท่านั้นที่หลงรักม้า เพราะประชาชนหลายคนต่างจ้องแผงคอที่ปลิวไสวนั้นตาเป็นมัน ส่วนปากก็อ้าตะลึงค้างดุจจะดื่มด่ำไปกับฝีเท้าควบอันทรงพลังของท่าน (แม้ว่าเราจะโกงด้วยการแอบขึ้นขี่โจโกโบในช่วงที่ไม่มีเช็คพ้อยท์ก็ตามที) แล้วนางก็สาธยายต่อถึงความปลื้มปีติในขณะวิ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทั้งม้าและผู้ขี่มักจะรู้สึกขึ้นมาเองโดยธรรมชาติ ซึ่งชาวตะวันออกได้คุ้นเคยกับสิ่งนี้มาเนิ่นนานแล้ว จึงเป็นพวกที่โหยหาความเร็ว นอกจากนี้พวกกเขายังมีธรรมเนียมตบรางวัลให้แก่ม้าด้วยแครอท นางก็เลยเอาแครอทให้เราเพื่อนำไปแสดงต่อ Black Uma Yoriki

พอกลับไปถึง หัวหน้าของนางก็บอกว่า ดูจากฝุ่นที่จับตามเสื้อและเหงื่อที่พราวอยู่บนอกของท่านแล้ว แสดงว่าการเดินทางของท่านเสร็จสิ้นลงแล้วสินะ ท่านได้สิ่งใดมาฤๅ? อ้า นั่นแครอท ท่านทำเยี่ยงไรเจ้า Doshin ถึงได้กระตือรือร้นขึ้นมาได้และยอมให้แครอทนี้มากัน? อันที่จริงนางเป็นผู้มีจิตวิญญาณอันอิสระและแสวงหาความรื่นเริง ทว่าตั้งแต่มาถึงยัง Eorzea อุปนิสัยของนางก็ด้อยลงดั่งเหล้าไวน์ที่เจือน้ำ ว่าแล้วฮีก็สาธยายว่าชาวตะวันออกให้ความสำคัญกับความเร็วในชีวิต ซึ่งก็คล้ายคลึงกับนักผจญภัยนั่นเอง และนั่นอาจทำให้เราทำภารกิจนี้สำเร็จได้ด้วยดีเหนือความคาดหมายของฮี เพราะความเร็วของม้าจะเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว Ul’dah ด้วยผีเท้าของเรา เสร็จแล้วในที่สุดเราก็ได้รับหมวกม้าสีดำมาครอง ถึงเวลาต้องกลับไปส่งเควสต์ที่ Gridania

ก่อนจากกันฮีก็อวยพรเรา บอกว่าความตายย่อมจะต้องทำให้ทุกคนลงจากหลังม้าสักวันหนึ่ง แต่ระหว่างที่มันยังมาไม่ถึง จงควบไป โลดไป กระโดดไปเถิดท่าน!

พอเรากลับไป เอาหมวกม้าอีก 2 สีไปอวดให้ Uma Bugyo ดู นางก็กล่าวชื่นชมเราว่าทำให้ม้าเป็นที่เลื่องลือ มีคนสนใจมากมายในทุกหัวเมือง แต่บัดนี้มีปัญหาใหม่ที่ขัดขวางภารกิจเกิดขึ้นแล้ว!!!

โปรดติดตามตอนต่อไป (To be continued)

Meanwhile, Happy New Year everyone!

Heavensturn2014_0XX

Zombies Are People Too

 *Spoiler Warning: This entry will talk about the quest “Zombies Are People Too” (lv 47) in Southern Thanalan with details and screenshots.*

Hello Hab, good to see you again!

A few months ago, I used to write about Hab, an odd zombie. Today I went to mine some Mythril Ore in his camp area, so I stopped by to say hello. Back in November, I finally was given a quest of level 47, called “Zombies Are People Too” and finished it, then was rewarded with a Saboten minion. ^^

*Spoiler Warning: This entry will talk about the quest “Zombies Are People Too” (lv 47) in Southern Thanalan with details and screenshots.*

Today I dug up my old screenshots and wanted to write more about him. The quest was cute, in a way, and sad at the same time. First, he told me that his friends disappeared, and asked me to find his friends for him or at least check if they were safe. After a lot of teleporting and walking, I managed to find all 3 of his friends. When I found the first 2 (one by one), they would return and reunite with Hab.

Searching for Hab's friend.

Hab seemed genuinely concerned about his friends and at one point expressed his worry that it might have been his body odor that drove a friend away (LOL!!!!) and when 2 of the friends returned, he was very happy. I thought this quest would end in a joyous reunion.

Hab and his buddies.

No, that’s not it, after I found the 3rd friend, all of the 3 left because they became homesick! So now Hab was alone again. I thought to myself, why? What had I done? If I never found the 3rd friend, the other 2 would still be with Hab and he wouldn’t be lonely. But Hab thinks otherwise. He was happy just to know that his friends are safe and are somewhere in this vast, lonely world. He then sat down on his crate chair and contemplated upon the world in his lonesome manner again.

The Quest reward from Hab.

His selflessness chokes me. I got teary. Why? He deserves some happiness. Why must he be lonely? This poor thing who is harmless and so nice should actually be happier. I really, really wish SE would make more quests that will lead to his happy ending, either by reuniting him with his friends or giving him a new friend or new activity that keeps him from loneliness.

Oh dear almighty fat chubby chocobo god in the sky, please bless this poor soul and grant him some happiness. I beg of you! /salute  /bow /kneel

Also, please like or comment on my thread (http://forum.square-enix.com/ffxiv/threads/134982-SE-can-you-please-give-Hab-a-happy-ending) if you agree. I am hoping that if it gets enough like or enough comments, it will catch attention from the developer team and make my wish come true.

With Great Power Comes Great Responsibility

*This entry talks about Monk’s Job Quests line in general, and then talks a little bit about the fight in final quest. It could be a mild spoiler. Screenshot and text contain a part of NPC dialogue from MNK quets lv 50, Five Easy Pieces.*

After a long time of slowpoking and dawdling around, today I got off my lazy bum and finally ran these legs to finish all Monk’s Job Quests. I must say, I never liked Professor Erik, at all, until the last cutscene. He is so full of himself and he looks down on those whom he deems unintelligent. He often talks down to me and disregards other people’s opinion, as you could expect from a typical extremist brainy-type NPC.

I don’t know if it’s just me and my imagination, or is his speech is even more offensive than in 1.0! Sometimes I really had an urge to drive my Monk’s punch against his scholarly face.

However, in the last cutscene of the whole quest line, he spoke one statement, that I consider a gem of wisdom.

ffxiv-2013-11-23-12-16-23-66s

Erik: With great power comes great responsibility. To seize the former and deny the latter is to beget despair.

 

So much true in it.

Anyway, having learned my tough lesson from praying at a destination in a WHM Job Quest, I didn’t forget to bring all of my Monk’s Artifact armor along when I started this quest and the one at level 45. So I safely finished AF quest for Monk without getting any duplicate piece to torment me and my inventory!

By the way, “Five Easy Pieces” my arse! ><;; It was tough, although not as tough as in 1.0 where you would require a help from some friends as a party. I had to run around a lot to let my Second Wind cool down while I picked them off one at a time. Couldn’t straight tank against them until only main boss was left. And boy, you have to be quick and dodge clear from the crisis zone, not looking back to punch him or stopping too close to the zone, or his WS still hits you anyway! And it hurts!

 

 

Main Scenario Quest Rant – WHY!

*WARNING: Spoilers of feelings for lv 46 main scenario quest. Though I am not saying what happened, I’m talking about how I feel, and that might spark a hunch for some people.*

ffxiv_11182013_141356s

I just finished level 46 main scenario quest from Castrum Centri and I am extremely upset by the turn of event. I was screaming No no no no NO NO NONONONONO! WHY!!?! This cannot be! Why, SE, WHYYYYY!?

First, I was mad that we left the thing behind when we escaped, and then shortly after, the cutscene showed something that broke my heart. That’s Thal’s balls! Balls!!! Nophica’s teat, and Byregot’s beard! RAWR!!! /cry /fume /disappointed

And as Aganbold of camp Revenant’s Toll would curse, “Ooowww, swivin’ sons of─! Seven hells for seven brothers, that hurts like a troll marryin’ my daughter!” This is pretty close to what I’m feeling right now.

But I don’t give up my hope yet. I suspect a foul play. It seems too deliberate that we would discover this at such time and in that split second. As pathetic as it sounds, I am clinging onto this thin hope that it is not what the story wants us to believe. T.T Nu nu nu nu nu! At least I, for one, don’t want to believe it.

My Weekly Progress: November

*possibly spoilers of level 37 – 39 main quests and sidequests in Coerthas* 

Ah, so I didn’t wake up early enough to sneak on and play a bit before server closed. Time to tidy my screenshots, then. And now I realized I could use some of them to update about my game progress.

Last week I’ve been busy trying to get my Arcanist to 44 (and now still 42) in order to try to max out for level cap in Garuda fight that will come up soon. The Stone Vigil quest requires level 41 and I was guessing it is capped at 44. Garuda is after Stone Vigil, so I should at least be 44 to be max level allowed.

Apart from joining FATEs, I did all the sidequests available for my level, in order to catch up to the level required for main scenario quests. These main and side quests brought me through a lot of painful acknowledgement of various situations and events in Coerthas. It is so far the second worst part of the main scenario quests’ story. (Of course, if you have gotten this far, you KNOW what’s the worst part.) Before, I got upset by the story before Coerthas and took a few days break to level up ALC, ARM, BSM, and WVR to 50 and to do the class quests (or pick up the class quests) for them, but that’s another long story so I’ll put it aside for now LOL.

ffxiv_11072013_030026s

Anyway, the people in Coerthas are, in short, in a pinch. And I met young lord Francel who is righteous and just, yet was faced with a brutal accusation and trial that puts the name of his House to further shame.

Then, I met this NPC, a patient in an infirmary, who said thank to me for my concern, but his injury was caused by slipping and falling, not from a battle. I first laughed at how funny it was and thought SE has great humour even in trivial things like this, but then it turned out to be a key event in the story!

ffxiv_11072013_031902d

One of the sidequests here has an NPC who creeps the hell out of me. This prisoner is a total nuts! Talk to him and you will hear nothing but extreme madness.

ffxiv_11072013_121112s

In the cell opposite to the mad prisoner, I saw this Roegadyn exercising. Then after taking another sidequest, this new NPC popped in the same cell. His was a tale that made me feel deeply sorry for him. But of course, justice prevails. Also, his quick wit was what saved her in the first place, the Chirurgeon upstairs told me so with her deduction.

ffxiv_11072013_121545s

Sometimes the quest made me dig for corpses.

ffxiv_11072013_141110s

Or pick up a piece of dragon’s bone as a token (and proof) of dragon slaying for a knight (or sentry, I’m not sure).

ffxiv_11072013_151523s

Again, digging for a corpse. I tried to cheat my way in this quest by using WHM50 to walk the errand instead, but the Croc still tried to eat me anyway. Duh! This digging quest at the ice wall (Snowcloak) was difficult just because it’s hard to climb if you don’t know the way. Well, I didn’t know the way but I am good at climbing. See that other person down there? He was probably there before I arrived, because while I was killing a Croc down at the bottom, he was one ledge above me. And when I got to the quest spot, he was still down there, trying to jump up via an impossible spot.

I walked around and repeated my climb just to show him where to climb, and he took a long while to pick up my message and finally started following my track. He never talked, and what I said in /say, he never replied. So, meh! I felt that I should have just hurried out and leave him to his fruitless attempts. Too late to regret though, because by the time I left, he already found his way to the last jump to the spot.

ffxiv_11072013_154157s

Before leaving the Snowcloak, I stopped and fished at this icy hole. Got a Lamp Marimo to fill in a spot in my fishing log, yay. ^^

ffxiv_11072013_155552s

Karakul Claim War

I never liked Fleece farming because it’s highly competitive. I used to farm it once or twice so that I have materials for some clothes (or some LQ items). It is overcamped most of the time, and you can’t expect hospitality from your competitor, even if you are level 37 and they are level 50.

Why would I farm the Karakul using my level 37 class? Well, yesterday I needed to get my Arcanist to level 38 in order to proceed through the main scenario quest. I was stuck on “Road to Redemption” where it requires level 38 in order to claim reward. So I went around the area, getting every sidequest I could. Most sidequests that pop there at the time were level 36, 37, and 38.

There was one sidequest at Coerthas that pitched me against greedy fleece farmer right outside of Camp Dragonhead. Quest name was “Sheep to the Slaughter” and it requires killing 6 Ornery Karakuls (thanks the Twelve that key items have like 100% drop rate, so they will always drop after each kill, otherwise I would be pulling my hair, or someone else’s hair, out from more frustration).

It was a fierce claim war. After killing 2 sheep easily without competition, I was suddenly always outclaimed by the SMN’s summon’s spell, because Garuda Egi has epic long range and speed, as I’ve observed. And while some people kill the sheep one by one, this person would claim one on the ground above, and claim both of the Karakuls on the lower ground as well. I was very upset because if I don’t get the claim and don’t outdamage them, I get no kill credit and earn no key item. So I had to work very very hard in order to accomplish both.

ffxiv_KarakulWar01

After a tough half hour or so (could be shorter, but my frustration might have made it seem much longer than reality) I got the quest done. And after leaving the camp, I remembered to come back again to take a screenshot so I won’t forget their name. =_= I know it’s creepy to do so, but I was so mad at them, because I said in /say that I needed the sheep for sidequest, and yet they still claimed every possible sheep they could without any sympathy. I personally feel it is rude of them to arrive later and barged into my farm, hogging all of the mobs when I NEEDED them for my quest. Some people are inconsiderate.

Then, after all the sidequests level 36 and 37, I was still a bit short of leveling up to 38. FATE in the area were nuts, I can’t even see the enemies in FATE, because it is always very crowded and has like 1000 people or so in each FATE. Well, 1000 was maybe exaggeration, but for example, a Croc FATE boss died in 50 seconds after spawning. I merely got there and unmounted my chocobo, and could only land 1 Bio. So EXP sucks in FATE for me in Coerthas.

Anyway, while camping outside of Damp Dragonhead to wait for FATE to pop, I saw another Karakul camp which was empty, so I started killing some more Karakuls, in hope for Fleece as a by-product. A knight in black armor came, I think it was Paladin. And they observed me. After seeing that I could only kill through 3 Karakuls in the area before the first one repops, the person started killing other Karakuls that I never claimed. So we shared the camp by half and half. It was a pleasant farming for a while.

Then, a Bard came and started outclaiming everyone. I put up a fight by speed-claiming with all I got. Virus, Bio, Aero, and Energy Drain. I think I won the claim about 2 out of 3 times (limiting to only 3 Karakuls I was originally killing). I don’t run to compete with the Bard, because that would just give me disadvantage. Then, the Bard started using ability that covers an area on the ground, and it claims the sheep for them even when they ran away to get the other sheep in a far corner.

ffxiv_KarakulWar02

Boy, I was so mad. So I just spam spells on the sheep even when I was outclaimed anyway. And on some of their Karakuls, I still got EXP. Guess it was because I outdamaged them somehow (thanks Carbuncle and chocobo!) Although I hate competition, I didn’t want to just yield my way to them because I felt that I was there first and thus I had the rights of way. Mind you, though, that I understand very well that a roaming monster is a free game. Being there first does not mean you own all the mobs. However, with monsters having such rapid respawn rate, one could easily afford to be kind and share with others without being overly selfish like that. It’s just frustrating that some people have no respect to fellow player at all.

For example, when I was on my White Mage farming Ornery Karakul, I would stop and let other people have some of them if I see that they were below level 40, as I am aware of the sheep quest. They would kill just a few, and then leave, and it never took long. I don’t even have to let them have all of the 6 (or 5?) sheep, I could let them have 2 in each respawn round, as they kill one by one and cannot kill off all sheep in one camp fast enough anyway. After they leave the camp, I can continue being greedy and claim 3 or 4 sheeps at a time again.

For this Bard, however, my plea of needing a few thousand EXP to get me to level 38 for quest requirement fell on deaf ears (or blind eyes). It was one of the reasons why I got persistent and kept competing with them instead of just leaving to kill other mobs. Anyway, the claim war continued for more than half an hour (by rough estimation, because I lost sense of time and the battle of Karakul claiming seemed like forever!) Then, the person suddenly disappeared. So I happily hunted more Karakuls until I leveled up, then left for more sidequests and main story quests.